Σον παράδεισον απάν

Σον παράδεισον απάν

Ο θάνατον και η σεβντάν

και οι δύος όθεν πάγ’ν

χαρίζ’νε τον παράδεισον

την ψυν ας σου εβγάλν

Επωδός

Εκεί απάν, έκει απάν

‘ς σον παράδεισον απάν

‘ς σον παράδεισον απάν

πάει ήντζαν αποθάν

πάει και ο ζωντανόν

τη εγάπ’ς ο παλαλόν

Το λαμπογυάλ’ καίει το μουμούλ

χατζεύ’ την πεταλήτρα

και η εγάπ’ τον σέβνταλην

που μελεσσεύ’ τη νύχταν

Τσεχέλκον και ανέξερον

τσ’ εγάπ’ς το μαεμένον

εβρέθα ‘ς σον παράδεισον

πισθάγκωνα δεμένον

Στον παράδεισο απάνω

Ο θάνατος και ο έρωτας

αμφότεροι όπου πάνε

χαρίζουν τον παράδεισο

αφού σου βγάλουν την ψυχή

Επωδός

Εκεί επάνω, εκεί επάνω

στον παράδεισο επάνω

στον παράδεισο επάνω

πάει όποιος πεθαίνει

πάει και ο ζωντανός

της αγάπης ο τρελός

Το γυαλί της λάμπας καίει το σκαθάρι

καψαλίζει την πεταλούδα

και η αγάπη τον ερωτευμένο

που κάνει θόρυβο διαταράσσοντας την ησυχία της νύχτας

Ανώριμος και χωρίς γνώση

ο μαγεμένος από την αγάπη

βρέθηκα στον παράδεισο

πιστάγκωνα δεμένος