Η ποντιακή ενδυμασία αναμφισβήτητα αποτελεί ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας παράδοσης. Ο Πόντος γεωγραφικά καταλαμβάνει μια μεγάλη έκταση στην περιοχή της Μ. Ασίας, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ποικιλία και διαφοροποίηση της ενδυμασίας από περιοχή σε περιοχή.

Το ποντιακό κοστούμι έχει πολλές ομοιότητες με το κοστούμι της Καππαδοκίας, της Αρμενίας, του Καυκάσου και του Ικονίου. Είναι μια φυσιολογική εξέλιξη αφού για πολλούς αιώνες οι λαοί συνυπήρχαν μεταξύ τους, συνεπώς ο ένας δανείστηκε στοιχεία από τον άλλον, όχι μόνο στην ενδυμασία αλλά και στη γλώσσα, στη μουσική, στη νοοτροπία (ήθη και έθιμα, διατροφικές συνήθειες).

Όσο αφορά τη χρώματα και την υφάσματα, οι Έλληνες της περιοχής επηρεάστηκαν από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, το Βυζάντιο και την κουλτούρα των λαών της Ανατολής αφού τα σύνορα με την Αρμενία, τη Συρία, τη Ρωσία, το Λίβανο, την Κίνα και την Ινδία έκαναν προσιτή την εισαγωγή υφασμάτων.

Έτσι λοιπόν στον Πόντο υπήρχε ενδυματολογική πολυφωνία.

Σήμερα αντιπροσωπευτική γυναικεία ποντιακή ενδυμασία θεωρούνται τα ζουπούνας, ενώ ανδρική η ζίπκα.

Η κατασκευή μιας «ποντιακής φορεσιάς» εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια συγκρότησης μιας εθνοτοπικής ποντιακής ταυτότητας μετά την Ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923. Το ένδυμα εκφράζει την ανάγκη για υπερτοπική ποντιακότητα, ειδικά στους πρόσφυγες τρίτης και τέταρτης γενιάς.

Η σημερινή ποντιακή φορεσιά των χορευτικών ομίλων είναι κατά κύριο λόγο έργο συλλόγων που με βάση μαρτυρίες, εικονογραφικό υλικό και ελάχιστα διασωθέντα ενδύματα οδηγήθηκαν συμπιληματικά σε «μία» φορεσιά Πόντου, λησμονώντας τα ενδυματολογικά ιδιώματα της Τραπεζούντας, της Λιβεράς, του Ακ Νταγ κτλ.

[Στοιχεία :Μαρία Διαμαντίδου, Σχεδιάστρια – Ερευνήτρια Ποντιακής Ενδυμασίας, πηγή]